به گزارش مشرق، این روزها با اكران فيلم «امكان مينا» نگاهي داريم به آنچه سينما و تلويزيون در معرفي منافقين انجام داده‌اند و سوژه‌هايي كه هنوز كسي سراغ آنها نرفته است.

شايد ماندگارترين تصوير از عمليات ترور در سينماي ايران تا پيش از ساخت فيلم «باديگارد» تصوير اپيزود دوم از فيلم «تويي كه نمي‌شناختمت» بود. اين فيلم سه اپيزودي با مضمون دفاع مقدس در سال 69 ساخته شد و در اپيزود دوم آن با نام «آبي اما به رنگ غروب» داستان يك مادر و دختر خردسالش را روايت مي‌كند كه منتظر بازگشت پدر رزمنده خانواده از جبهه هستند.

سهرابي مي‌گويد: «توليد 30 فیلم در مقايسه با عدد ۱۷ هزار شهداي ترور بسيار ناچيز و تأسف‌بار است». هر كدام از اين شهدا مي‌توانند حداقل موضوع ساخت يك مستند يا فيلم داستاني باشند. با وجود اين و با فاصله گرفتن از دوران دفاع مقدس، كارگرداناني كه مي‌خواستند فيلمی درباره جنگ بسازند، توجه خود را معطوف به جبهه‌ها كردند و كمتر سراغ آنچه در پشت‌جبهه مي‌گذشت و جنايت‌هاي منافقين رفتند. حتي در بازسازي عمليات‌هاي موفق دفاع‌مقدس، هيچ كارگرداني تمايلي براي ساخت عمليات موفقيت‌آميز «مرصاد» كه بزرگ‌ترين ضربه را به سازمان تروريستي منافقين وارد كرد، از خود نشان نداد. تلويزيون هم در اين سال‌ها گهگاهي به سراغ مجاهدين خلق رفته است.

محمد نوري‌زاد تا پيش از اينكه دچار دگرديسي سياسي و اعتقادي شود، سريال «پروانه‌ها مي‌نويسند» را با تم سياسي براي شبكه 2سيما ساخت. اين سريال نگاهي به فعاليت‌هاي تروريستي منافقين در دهه‌هاي بعد از جنگ داشت، اما جليل سامان تا به امروز پركارترين كارگرداني است كه درباره تاريخچه مجاهدين خلق و نحوه فعاليت‌هاي آنها سريال‌سازي كرده است. تا به حال دو مجموعه از سه‌گانه سامان درباره منافقين توليد و از تلويزيون پخش شده است. سريال‌هاي «ارمغان تاريكي» و «پروانه» جزو پرمخاطب‌ترين سريال‌هاي تلويزيوني در سال‌هاي پخش‌شان بوده‌اند. اين كارگردان هم‌اكنون نيز در ساخت سريال جديدي با نام «نفس» است كه گفته مي‌شود، تكميل‌كننده سه‌گانه اين كارگردان درباره گروهك منافقين است.

اما اين روز‌ها فيلم سينمايي «امكان مينا» روي پرده سينماها است. كمال تبريزي يكبار در جلسه نقد مستند «فيلم ناتمامي براي دخترم سميه» كه اثري فوق‌العاده‌ درباره پدري است كه به دنبال نجات دخترش از كمپ اشرف است، گفت: سازمان مجاهدين به‌قدري حقير است كه ارزش ساختن فيلم سينمايي ندارد. اما تبريزي خيلي زود سراغ منافقين رفت و با همكاري منوچهر محمدي، فيلم «امكان مينا» را ساخت. اين فيلم در سي و چهارمين جشنواره فيلم فجر بيشترين ميزان نامزدي دريافت سيمرغ را از آن خود كرد. «امكان مينا» كه در فضاي دهه 60 ساخته شده است، نگاهي دارد به نحوه نفوذ منافقين و عضو‌گيري آنها كه منجر به متلاشي شدن يك خانواده مي‌شود. در همين جشنواره فيلم «سيانور» ساخته بهروز شعيبي نيز با موضوع گروهك منافقين ساخته شد؛ فيلمي كه به نظر منتقدان سينما از سوي جشنواره ناديده انگاشته شد.

رضوي در يادداشتش با نام بردن از نهادي فرهنگي و گلايه از پا پس كشيدن از همكاري براي توليد فيلم سيانور، اين ادعا را به طور تلويحي مطرح مي‌كند كه هنوز طرفداران گروه منافقين حضور دارند و نمي‌گذارند كاري درباره اين گروهك ساخته شود.

شرايط كشور عراق بعد از سقوط صدام، اين فرصت را به وجود آورده تا بتوان از نزديك تصاويري از پايگاه اشرف كه مركز اصلي فعاليت مجاهدين در عراق بوده است به تصوير درآيد و اعضاي جداشده اين گروه درباره آنچه پشت ديوار‌هاي اشرف مي‌گذشته است، اطلاعاتي را ارائه دهند. براي علاقه‌مندان به تماشاي مستند‌هايي درباره مجاهدين خلق مي‌توان نام‌هايي مانند « فيلم ناتمامي براي دخترم سميه»، «داستان يك پايان»، «مختصات جهنمي»، «ارمغان تاريكي»، «در آغوش ياران» و «اسير در زنجير دروغ» را بر شمرد كه مشاهده هر كدام از آنها مي‌تواند به شناخت بهتر از گروه تروريستي منافقين منجر شود.